Поранешниот американски претседател има неколку препораки за книги. Во фејсбук-пост Обама рече дека често го прашуваат кои книги ги чита.
Затоа, тој одлучил да сподели мини-листа за читање, во која се и книги за владата, идентитетот, историјата и нееднаквоста.
1. „Futureface: A Family Mystery, an Epic Quest, and the Secret to Belonging“, Алекс Вагнер
Еднаш напишав книга за сопствената потрага по идентитетот, така што бев љубопитен да видам што Алекс открила за време на нејзината потрага.
Она што произлезе е прекрасна медитација за она што нѐ прави она што сме - потрага по хармонија меѓу нашите сопствени индивидуални идентитети и вредности и идеали што нѐ поврзуваат заедно како Американци.
2. „The New Geography of Jobs“, Енрико Морети
Паметна дискусија за тоа како различните градови и региони ја промениле економијата за да работи за нив и како креаторите на политиката можат да научат од сето тоа.
3. „Why Liberalism Failed“, Патрик Денен
Во време на растечка нееднаквост, забрзување на промените и зголемување на разочарувањето со либералниот демократски поредок што го познававме изминатите неколку века, сметам дека оваа книга е провокативна.
Не се согласувам со повеќето заклучоци на авторот, но книгата нуди убедливи согледувања за губењето на значењето и на заедницата што многумина од Западот го чувствуваат, проблеми што либералните демократии ги игнорираат.
4. „The 9.9 Percent Is the New American Aristocracy“, Метју Стујарт
Друга анализа што предизвикува размислување. Оваа книга раскажува за тоа како економската нееднаквост во Америка не само што расте туку и се зајакнува - и што тоа значи за образованието, здравјето, среќата и силата на нашата демократија.
5. „In the Shadow of Statues: A White Southerner Confronts History“, Мич Ландриу
Книгата допира некои од најболните делови на нашата историја и како тие делови и понатаму живеат во сегашноста.
6. „Truth Decay: An Initial Exploration of the Diminishing Role of Facts and Analysis in American Public Life“, Џенифер Кавана и Д.Рич
Насловот е очигледен, но наодите се многу интересни. Поглед во тоа како селективното
сортирање на фактите и доказите не само што е нечесно, туку и самопоразувачко за општество што отсекогаш работело најдобро кога напредувале разумната дебата и практичното решавање на проблемите.