Енцо Ферари го носи едно од најпознатите презимиња во светот денес, а неговата голема претприемачка кариера започнала со потковување маски. Тој возел на трки и за влакно ја избегнал смртта во Првата светска војна, го изградил најпосакуваниот тркачки автомобил на светот и бил успешен претприемач, а сето тоа го создал со свои раце.

Неговите автомобили се основни статусни симболи и претставуваат припадност на богатата елита. Сепак, Ферари гледал со презир на оние што го купувале неговиот автомобил поради која било причина освен одлични перформанси, брзина и квалитет.

Бил роден во 1898 година во Модена, Италија. И покрај незадоволството на неговото семејство, тој завршил машинско училиште, а по враќањето од војната, во која ги загубил братот и таткото, семејниот бизнис банкротирал. Барал работа во „Фиат“, но бил одбиен. Бидејќи немал друга перспектива за вработување, Ферари почнал да работи во малата автомобилска компанија „Си-ем-ен“ (Costruzioni Meccaniche Nazionali), каде што ја редизајнирал каросеријата на старите камиони и ги претворал во мали патнички автомобили. Така почнал да се трка во 1919 година. Потоа почнал да се трка за „Алфа Ромео“, но по неколку години сфатил дека не е толку добар возач како што мислел. Вложувајќи сѐ што му останало, почнал да ги подготвува автомобилите „алфа ромео“ за возење.

Зошто Ферари останал без автомобили?

Ова траело цели десет години, по што „Алфа Ромео“ решил да се повлече и си нашол свој бренд, оставајќи го Енцо без автомобили, со тим од висококвалификувани техничари и лого.

Кратко време потоа Енцо Ферари почнал да гради свои тркачки автомобили. За жал, по почетокот на Втората светска војна, фашистичката влада на Мусолини побарала од неговата фабрика да ги поддржи воените напори. Откако сојузниците ја бомбардирале неговата фабрика, Енцо се преселил во Маранело.


Поради финансиски проблеми во 1969 година, „Фиат“ презел удел во компанијата, кој подоцна пораснал од 50 отсто на дури 90 отсто. Компанијата закрепнала дури по победите постигнати во „Формула 1“, најмногу благодарение на Ники Лауда. Ферари имал автократски стил на возење и бил познат по тоа што ги доведувал возачите до меѓусебни конфликти, со надеж дека ќе ги подобри резултатите.

Кон крајот на 50-тите и 60-тите години, седум возачи на тимот на Ферари: Алберто Аскари, Еугенио Кастелоти, Алфонсо де Портаго, Луиџи Мусо, Питер Колинс, Волфганг фон Трипс и Лоренцо Бандини - загинале додека возеле тркачки автомобили на Ферари, а Енцо одлучил повеќе да не се доближува до своите возачи.

Колку и да ги фалел своите возачи за нивниот успех, некои вработени тврделе дека тој отсекогаш сметал дека најмногу зависи од добриот автомобил. Во 2008 година „Фиат груп“ поседува 85 отсто од компанијата „Ферари“.

Ферари имал еден син со сопругата Лаура. Синот требало да биде наследник, но бил во лоша здравствена состојба и починал на 24-годишна возраст. Неговата љубовница му родила син, но бидејќи разводот бил нелегален во Италија до 1975 година, неговиот втор син Пјеро можел да биде признаен само како син на Енцо по смртта на неговата сопруга Лаура во 1978 година. Сега тој е потпретседател на компанијата „Ферари“.

Енцо Ферари починал на 14 август 1988 година во Маранело, на 90-годишна возраст. Првиот автомобил што го носи неговото име почна да се произведува во 2003 година.

Коњот што се наоѓа на логото на Ферари е еден од најпознатите симболи во светот. Бил избран во чест на грофот и познатиот италијански пилот Франческо Барака, кој бил убиен во Првата светска војна и имал слична слика на коњ во неговиот авион. Денес неговите зборови се голема инспирација, за неговата работа и потфати нашироко се пишува, а другите ги користат неговите визии како мотивација. Еве што му помогнало да истрае во својата цел.

Фото: Pixabay