Понеделник е, алармот се вклучува и веќе е 7:30 часот – а вие доцните 30 минути. Вообичаено ви требаат 45 минути пешачење за да ги поминете трите километри до работа, но тоа утро ќе трчате 20 минути. До ручек веќе ќе се чувствувате уморни и ќе имате впечаток дека сте потрошиле повеќе енергија од вообичаено. Сепак, сте го поминале истото растојание како и другите денови.
Трошењето калории поврзано со која било активност се нарекува „метаболички трошок“ и одговара на енергијата што ја трошат нашите органи. Овој метаболички трошок може да се одреди со анализа на кислородот што го троши нашето тело и јаглеродниот диоксид што го произведува, па можеме да ја процениме количината на потрошената енергија, а со тоа и метаболичките трошоци. Со помош на овој метод истражувачите веќе одговорија на нашето прашање во 70-тите години.
Можеби не е изненадувачки што со трчањето се троши повеќе енергија отколку со пешачењето на истото поминато растојание. Но, зошто?
Изгубена енергија при трчање
Замислете дека гледате некој како трча. Сега погледнете го внимателно вертикалното движење (нагоре и надолу) на неговата карлица и глава. Кога трчаме, растојанието по кое нашето тело се движи нагоре и надолу е поголемо отколку кога одиме. За да се произведе ова вертикално движење, мускулите на долните екстремитети треба да генерираат повеќе сила, а тоа троши повеќе енергија, но сепак не нè доближува до нашата дестинација. Така, кога трчаме, дел од потрошената енергија се користи за движење на нашите тела нагоре наместо напред. Енергијата потребна за да се поминат тие 3 километри е поголема за трчање отколку за пешачење.
Оваа разлика помеѓу одењето и трчањето не е ограничена на она што се случува за време на самата активност. Всушност, секоја физичка вежба предизвикува задоцнето трошење на енергија, што се додава на трошењето за време на активноста. Земајќи го ова предвид, уште еднаш доаѓаме до фактот дека со трчањето се троши повеќе енергија отколку со одењето.
Сè зависи од брзината
Според тоа, трчањето вклучува поголем трошок на калории отколку пешачењето на истото поминато растојание. Но, ова е под услов земената брзина на одење да биде „нормална“ (околу 5 км/ч). Значи, ако одиме многу бавно, ќе ни треба толку време да ги поминеме трите километри, што трошењето калории на крајот ќе биде поголемо. Тоа е така затоа што телото троши одредена количина енергија по единица време без разлика на сè, без оглед на активноста што се врши (позната како „базална стапка на метаболизам“).
Истото важи и ако брзината на одење е многу голема (повеќе од 8 км/ч): трчањето е енергетски поефикасно. Овде, потребната координација за одење со таква брзина значи дека треба повеќе да ги активираме мускулите без да можеме да ја искористиме еластичноста на нашите тетиви, како што е случајот со трчањето.
Освен тоа, имаме многу прецизна интуитивна перцепција за енергетската ефикасност на одреден стил на движење. Ако сме на лента за трчање чија брзина постепено се зголемува, точката во која спонтано се префрламе од одење на трчање се совпаѓа со моментот кога одењето би трошело повеќе енергија отколку трчањето.
Како заклучок, поради поголемата осцилација на центарот на масата и зголеменото трошење енергија по вежбање, трчањето до работа е енергетски поинтензивно отколку поминувањето на истото растојание со пешачење.
Но запомнете, без разлика дали ќе одберете да пешачите или да трчате на работа, најважно е дека веќе штедите енергија.
Извор: sciencealert.com
Фото: Freepik