Во време кога луѓето сè помалку се свртуваат еден кон друг, во денови кога емпатијата е најчесто споменуваниот збор, а нејзината примена е најнеопходна, зборовите на Десанка Максимовиќ доаѓаат како мелем на болното место.
Љубовта, најчестиот мотив на нејзината поезија, кога би можела да се прошири низ целиот свет, ќе го врати во состојба на мир. Зборот „помилување“ кој ја означува нејзината стихозбирка го тера човекот да ја оживее својата блискост со сè - со друга личност, со природата и со себеси.
- Во љубовта најубаво е да се сонува, чека и да се чува тајна. Кој не поминал низ ова, не сакал. Кој не е способен да се жртвува, да изгори, нема дар за љубовта. Кој не страдал и не плачел, не љубел.
- Повеќе не го мерам времето во часови, дури ни по врелиот тек на сонцето; ден ми е кога неговите очи ќе се вратат, а ноќ кога повторно ќе си одат од мене.
- Кога љубовта би можела да се прошири низ целиот свет, ќе го врати во состојба на мир.
- Зборувај тивко. Вечерва близу нас пеат птиците и жал им е да слушнат како во нечиј глас има солзи.
- Сè на светот е прво микроб, потоа стебло, потоа пупка, цвет и на крајот плод.
- И песните за љубовта се предодредени да се затемнат, да одат од сопран во алт, да одат од маѓепсаност, зачуденост, страв и копнеж, до сомнеж, прекор, тага.
- Најлесно пишувам кога пишувам на јазикот на мојот роден крај.
- Мирот што го чувствува поетот откако ќе отпее песна има душа на шумски мир.
- Не ми е жал што водата на животот ќе ми одземе капки од моето живеење; сега нека оди младоста и сè; тој застана покрај мене полн со восхит.
За важните
Барам помилување
за оние што имаат покани
за секоја поворка и панорама,
за човекот
кој и во воз, и на гозба и во храмот,
и во рајот,
нумерирано место чека,
за оние што уште од векови
го знаат гробот каде што ќе лежат;
за луѓе кои на секоја вода
чекаат бродови
и сидро во секој бродолом,
на кои сите им се познати и непознати
ангели на милосрдието уверени.
Затоа што ќе биде разочарување за нив,
кога среде голем мрак
каде што сè е измешано
нема да можат да почувствуваат ниедно копче,
ниедно ѕвонче,
со кои се повикува помош,
кога не можат да најдат ниеден брод,
ни да се вратат,
до твојата палата,
ниту да продолжат до ветениот
небесен свод.