Повеќето луѓе мразат да бидат тажни. Тажни сме кога сме изгубиле нешто или не сме успеале во нешто, па сфаќаме дека не можеме ништо да направиме за да ја свртиме ситуацијата. Никој не сака да се чувствува така и затоа често се обидуваме да го одвлечеме вниманието од ситуацијата, така што ќе си го пополниме времето со други активности или одбиваме да размислуваме за тоа.
Живееме во култура која го нагласува триумфот. Пораката е дека ако се трудиме доволно, доволно долго и имаме доволно цврстина, можеме да оствариме победа.
Но, понекогаш не можеме. Понекогаш не успеваме, а понекогаш губиме. Ова може да биде нешто мало, како неуспех на тест или губење одредена ставка за која се грижиме. Или тоа може да биде нешто важно, како смртта на некој близок или крај на важна врска.
Тоа се моменти кога сме тажни. Тагата нè поттикнува да застанеме и да размислиме. Влегуваме во состојба на „деактивирање“ каде што нашите физички реакции, како отчукувањата на срцето и дишењето, се забавуваат. Нашата мотивација да преземеме акција се намалува - помала е веројатноста да се вклучиме во некакво однесување или интеракција. Стануваме попесимисти и помалку склони кон ризик, што исто така нè поттикнува да престанеме и да не преземаме дејствија.
За време на ова деактивирање, нашиот фокус се врти кон внатре и размислуваме на начини кои се подетални и аналитички. Размислуваме за тоа што тргнало наопаку и што сме можеле да направиме поинаку.
Ништо од ова не ни дава добро чувство. Но, студиите покажуваат дека чувството на тага е клучен дел од продолжувањето по неуспехот или загубата. Пред да можеме да се соочиме со нови предизвици, мораме да се откажеме и да се ослободиме од она што сме го изгубиле. Луѓето што пријавуваат дека се тажни, односно се препуштаат на чувствата на тага, се поспособни да се ослободат од изгубената цел, а нивната емоционална благосостојба е подобра со текот на времето. Иако тагата ни дава лошо чувство во моментот, таа има долгорочни придобивки кога ќе наидеме на неуспех - нè спречува да губиме време и напор за следење на соништата кои веројатно нема да се случат. Се чини дека ова е особено важно како што старееме и треба да одредиме повеќе приоритети за тоа како ќе ги користиме нашите ограничени ресурси.
Што значи ова? Тагата нè поттикнува да имаме строг, реален поглед на тоа дали е време да се откажеме од целта или повторно да им дадеме приоритет на други цели кои се со поголема веројатност да се остварат. Тагата значи дека не сме успеале или сме изгубиле, но не значи дека сме неуспешни или губитници. Ни сигнализира дека нешто треба да се промени за да успееме.
Тоа значи дека треба да се чувствувате подобро поради искусувањето на тагата.
Извор: psychologytoday.com
Фото: Freepik