Психолозите во денешно време, одредениот вид на себе-спознавањето го нарекуваат „мегакогниција“, нов збор за концептот кој опишува свесност и разбирање за сопствениот процес на размислување.

Често нарекувано како „размислување за размислувањето“, мегакогницијата вклучува знаење за тоа кои услови најдобро ја поттикнуваат концентрацијата и меморијата. Во нова студија на истражувачите од Стенфорд, се потенцира идејата со експериментални податоци. Во два различни експерименти, студенти се подготвувале за испити на вообичаен начин. Едните добиле задача наречена „Strategic Resource Use“.

Од нив било побарано да размислуваат за тоа што би можело да добијат како прашање на испитот, а потоа да креираат стратегија за тоа кои ресурси да ги искористат за да научат најефикасно. Интервенцијата се исплатила. Студентите кои имале третина од креираната стратегија, во просек, добила повисоки оценки од оние кои немале.

Размислувањето за својот начин на размислување можеби не прави разлика, но ефектот е драматичен помеѓу групи со релативно слични околности. Експертите сметаат дека наместо да се препорачува повеќе време за улење и ресурси, првично треба да се земе предвид начинот на кој се гледа на нештата и да се размисли дали начинот на кој се спроведуваат е оној најефикасниот.

Како што би потврдил секој антички филозоф, се подобруваме себеси не со тоа што постигнуваме повеќе, туку со подобро разбирање и мудро користење на она со кое што располагаме.